Gegevens

Geschreven: donderdag 14 april 2011 00:52

(Zie ook ons artikel: 'Geen harde bewijzen?')

1. De geschiedenis herhaalt zich?

De vergelijking met de problematiek van asbest in de 20e eeuw en die van elektrosmog is volgens ons perfect van toepassing.

Ook in het weekblad Humo wordt de vergelijking gemaakt. In het artikel 'GSM-straling' (*):

De geschiedenis heeft de akelige gewoonte zich te herhalen... Al rond het jaar 1900 verschenen de eerste alarmerende berichten, maar die werden genegeerd. In 1918 al weigerden Amerikaanse ziekenkassen nog arbeiders te verzekeren die in de asbestindustrie werkten... de productie van asbestsoorten piekte in 1998 wereldwijd tot 2 miljoen ton. Intussen waren er al miljoenen asbestslachtoffers overleden. Pas in 1999 werden alle asbestsoorten verboden in de EU-landen.

2. 'Asbestos, Science for Sale' door Kotelchuk

Professor David Kotelchuck heeft in zijn artikel 'Asbestos, Science for Sale' (*) twee belangrijke componenten van de strategie behandeld die destijds door de asbestindustrie werd gebruikt om te verhinderen dat de overheid maatregelen tegen asbest zou nemen:

-Buy science, that is, fund medical research that would discredit reports of asbestos hazards.

-Becoming indispensable ('onmisbaar') by building the company as rapidly as possible and weaving asbestos into the matrix of the economy.

Veel wetenschappelijke studies naar elektromagnetische straling worden gefinancierd door de telecom- en wirelessindustrie. Onderzoek dat gefinancierd wordt door deze industrie vindt significant minder vaak schadelijk effecten. Deze bevinding is uit meerdere onderzoeken naar voor gekomen. Dit wordt verder besproken in punt 4.

Door studies die géén schadelijke effecten vinden wordt het tot stand komen van een wetenschappelijke consensus verhinderd. De bedoeling is om de wetenschappelijke discussie over de schadelijke effecten zolang mogelijk te rekken.

Ondertussen maken telecom bedrijven en aanbieders van draadloze toepassingen van de onzekerheid misbruik om aan een zeer snel tempo zoveel mogelijk nieuwe draadloze toepassingen op de markt te brengen, om aldus 'onmisbaar' te worden.

Kotelchuck:

The second imperative was to grow as rapid as possible (...) The engine of growth was the rapid development of thousands of new uses for the so-called magic mineral, asbestos.

3. Wat is de conclusie van de grootste verzekeringsmaatschappij ter wereld?

De vergelijking met asbest werd recent ook gemaakt in een rapport van de grootste verzekeringsmaatschappij, Lloyds of London, genaamd 'Electro-Magnetic Fields From Mobile Phones: Recent Developments'

Citaten uit het rapport (*):

The issue of asbestos and its implications is widely known throughout the insurance industry, and many comparisons can be drawn with EMF – the initial impression that it was a ‘wonder product’ coupled with potential very long-term serious health issues not understood at the start of its use.

The danger with EMF is that, like asbestos, the exposure insurers face is underestimated and could grow exponentially and be with us for many years.

4. De invloed van de telecom en wireless industrie op de resultaten van de studies: concreet

-In het wetenschappelijke vakblad 'Environmental Health Perspectives' (*) verscheen een wetenschappelijk artikel waaruit blijkt dat door de industrie gefinancierd onderzoek 9x minder vaak schadelijke effecten vindt (*).

-Dr. Henry Laï en het team van Microwave News kwamen eerder al tot dezelfde conclusies. Dr. Lai heeft van meer dan 200 studies m.b.t. mobiele telefonie een overzicht gemaakt van de conclusies en of deze al dan niet gefinancieerd zijn door telecom (*). De studies die niet gefinancierd werden door telecom toonden in 71% van de gevallen een schadelijk effect aan. In de studies die wel gefinancierd werden door telecom werd er slechts in 32% van de gevallen een schadelijk effect aangetoond.

-Uit The Sunday Times 'Phone cancer report buried' van 15/04/2007 (*) en mobilecowboys.nl  (*):

T-Mobile wordt ervan beschuldigd dat men geprobeerd heeft een onderzoeksrapport naar de eventuele schadelijke gevolgen van de electromagnetische straling van mobieltjes waarvan de conclusie bepaald niet gunstig uitgevallen was voor de Mobiele Telefoongigant in de doofpot te stoppen.

Het betreffende onderzoek, waar T-Mobile ironisch genoeg grotendeels zelf voor betaalde, concludeerde onder andere dat de limiet voor de hoeveelheid electromagnetische straling waaraan een mens blootgesteld mag worden met een factor 1000 verkleind zou moeten worden. Daarnaast werd er een duidelijke link gelegd tussen straling van mobiele telefoons en het ontstaan van tumoren.

Het onderzoek werd uitgevoerd door het Ecolog Institute en een van de schrijvers, Dr. Peter Neitzke, beschuldigt T-Mobile nu van het negeren en doodzwijgen van het rapport. Het onderzoek is in 2000 voor het eerst uitgevoerd en drie jaar later ge-update maar tot op de dag van vandaag heeft T-Mobile nog niet gehandeld naar de resultaten en aanbevelingen die gedaan zijn.

Behalve in Duitsland is het onderzoek ook verder nergens door T-Mobile gepubliceerd wat volgens de onderzoekers en Britse pers duidt op een doofpot-affaire.

Inmiddels is een versie van het rapport wel 'gelekt' naar het Britse HESE (Human Ecological Social Economic) project. Daar concludeerde men bovendien dat het gedrag van T-Mobile normaal is binnen de Mobiele Industrie. Doel is de 'negatieve' onderzoeken zolang mogelijk stil te zwijgen om te voorkomen dat de gezondheidsrisico's op agenda's van OPTA's, Ministeries en andere regelgevers komen te staan. Het lijkt de tabaksindustrie wel!

-'Radiation Research and The Cult of Negative Results' uit 'Microwave News' van 31/07/2006:

Wireless companies like Motorola have fostered the spurious view that negative studies cancel out positive ones. Their strategy is this: First, seed the journals with no-effect papers that run counter to previously published work which does show biological changes. Then argue: "If we couldn't replicate the effect, it cannot be real." The assumption here is that industry science is superior to everyone else's. They make no effort to resolve inconsistent results.

Peer review is only as good as the reviewers. A flawed paper can be published, if the supervising editor selects sympathetic reviewers who will be likely to overlook them.

What is it about EMF–health research that allows people to ignore the rules that govern other areas of biomedicine and public health? Why, for instance, did the World Health Organization turn a blind eye when told that Mike Repacholi was taking money from the wireless industry to pay for his EMF program in violation of the WHO rules? Was it really enough that Repacholi had engineered a scheme to launder the funds in Australia before they were forwarded to Geneva?

-International Council for Health Freedom (*):

... as reports accumulate that researchers who question the health aspects of the rapidly escalating multi-billion-dollar industries in mobile phones, computers and related technological marvels are being gagged, muzzled and being pressured out of their jobs.

-Prof. Hyland die getuigt over de manipulaties van de industrie en overheid in 'The Price paid for ‘blowing the whistle’ in the Area of Mobile Phone Safety' (*):

I took the opportunity to again severely criticise the collusive view of the ‘establishment’ and the Mobile Phone Industry that existing safety guidelines afford adequate protection against exposure to the radiation  used in Mobile Telephony, commenting that: 

Quite justifiably, the public remains sceptical of attempts by governments and industry to reassure them that all is well, particularly given the unethical way in which they often operate symbiotically so as to promote their own vested interests, usually under the brokerage of the very statutory regulatory bodies (the NRPB in the UK) whose function it supposedly is to ensure that the security of the public is not compromised by electromagnetic exposure.

In conclusion, it is gratifying to put on record that, in most cases, whatever have been their fates, ‘whistleblowers’ continue undeterred to proclaim their brave messages. Long may continue to do so!

-In 'De Morgen' (*): 

Het rapport van de Britse onderzoeksgroep Powerwatch analyseerde diverse gesponsorde én onafhankelijke studies naar de gevaren van gsm-straling. 'Interphone studies', die gefinancierd worden door de grootste gsm-providers in Europa, toonden in het gros van de gevallen geen verhoging van het risico op hersentumoren binnen de vijf jaar. Onafhankelijke onderzoeken wezen op een verdubbeling van het risico op hersenkanker na vijf jaar.

Er zijn verschillende redenen (*) om te vermoeden dat er in werkelijkheid risico’s bestaan waar er in deze studie geen werden gevonden en dat de risico’s die wel werden gevonden in werkelijkheid groter zijn. De Britse organisatie Powerwatch analyseerde de studie en vond dat er tal van methodologische keuzes en fouten gemaakt zijn die hebben geleid tot een onderschatting van de eigenlijke risico’s.

Eén van de methodologische bedenkingen is dat de gehanteerde definitie van een ‘regelmatige GSM-gebruiker’ hoogst onrealistisch is. In de Interphone studie werd een ‘regelmatige GSM-gebruiker’ gedefinieerd als iemand die zijn of haar GSM minstens één keer per week gedurende minstens zes maanden heeft gebruikt. In realiteit echter belt de gemiddelde GSM-gebruiker minstens dagelijks. Door het feit dat slechts zeer occasionele GSM-gebruikers in dezelfde groep werden ondergebracht als normale en zware bellers, werd het reële effect van de GSM statistisch verdoezeld.

Het IARC (International Agency for Research on Cancer) is de dochterorganisate van de Wereldgezondheidsorganisatie die de studie coördineerde. De laatste jaren kwam het IARC meer en meer in opspraak omwille van hun opvallend industrievriendelijke houding, het gebrek aan transparantie over mogelijke belangenconflicten van de in dienst genomen onderzoekers en het gebruik van ontoereikende onderzoeksmethoden die de kankerverwekkende eigenschappen van schadelijke stoffen (doelbewust?) toedekken.

Sommige nationale onderzoeksgroepen kregen op een directe manier extra geld van lokale telecombedrijven en in sommige gevallen bleek er wel een heel nauwe relatie te bestaan met de onderzoekers.

Prof. A. Ahlbom uit Zweden, toevallig of niet één van de vermelde Scandinavische onderzoekers, is een voormalig consultant voor de tabaksindustrie, met andere woorden, iemand die in ruil voor een smak geld bereid is zijn ethische en wetenschappelijke integriteit aan de kant schuiven.

-'Cellphone Games': een artikel uit het Amerikaans magazine 'The Walrus', augustus 2008. Over hoe de mobiele telefoonindustrie de wetenschap manipuleert. (*)

Accounts from a handful of well-respected scientists suggest that since the mid-1990s wireless companies have been doing their best to bury worrying findings, discredit researchers who publish them, and design experiments that virtually guarantee the desired results.

-Doubt is their product (*), een artikel uit de Scientific American waarin ook gewezen wordt op het doel van de industrie met name twijfel zaaien om aldus strengere overheidsnormering uit te stellen.

-Artikel op de website van Powerwatch UK over de invloed van de industrie op het onderzoek naar het verband tussen GSM-gebruik en tumoren (*):

So the question must be asked: Why do these facts continue to be hidden from voice and view? And why do we continue to be lulled into complacency with report after report assuring us of the unequivocal safety of cellphone use?

The answer is easy: the cellphone industry provides the bulk of the funding for cellphone research, and the information distributed to the media concerning cellphone health and safety. Added to this cellphone industry domination is an inherent conflict-of-interest— because the very cellphone industry that funds the research has an all too real economic stake in the research outcomes. It should therefore come as no surprise that the domination of cellphone industry generated research would have not only a profound impact on the research, but also an impact on the public's knowledge concerning cellphone health and safety.

-Wijlen Prof. Dr. Robert O. Becker (*) emeritus hoogleraar orthopedische chirurgie aan de State University van New York en twee keer genomineerd voor de Nobelprijs geneeskunde, was een pionier op het gebied van de elektrobiologie en deed onderzoek naar de invloed van elektromagnetische velden op mensen. Becker waarschuwde publiekelijk voor de gevaren en betaalde daar net zoals tal van andere wetenschappers een hoge prijs voor. Op zijn 56ste werd hij gedwongen vervroegd met pensioen te gaan. Uit zijn vaak geciteerde boek en tevens bestseller 'The Body Electric' (*)
 
...he met resistance in finding funding for his pioneering research in the same way that scientists and medical people today cannot get funding for independent research on microwave and electromagnetic impacts on human health. There are now, he says, too many industrial and political interests vested in the exponential growth and profits of the global telecommunications industry, regardless of the impact on cancers and neurological disease.
 
We stuitten op een georganiseerde en gecoördineerde poging om de waarheid te onderdrukken, die kwam van het militaire establishment en werd ondersteund en versterkt door de industrie en de gekleurde getuigenissen van gehuurde wetenschappers.

-'Firms push scientists to tailor research results' uit de 'Guardian' van 22/03/2005 (*):

More than one in ten scientists say they have been asked to tailor their research conclusions by a commercial funder, a survey of universities and government laboratories reveals today. This figure rises to more than one in six for women researchers, who are more likely to be reliant on private funding than their male colleagues.
 

-Professor Jacqueline McGlade voorzitter van het Europees Milieuagentschap (het EMA is het hoogste adviesorgaan van de EU voor milieuzaken (*)):

Het bewijs geleverd door BioInitiative is echter zo overtuigend dat professor Jacqueline McGlade, directeur van het EMA, stelde dat de Europese lidstaten het best tot onmiddellijke actie overgaan. ''Er zijn genoeg voorbeelden waarin men gefaald heeft voorzorgsmaatregelen te nemen, met ernstige en onomkeerbare schade voor gevolg. Het lijkt mij niet verstandig te wachten op een tweede asbest- of tabakverhaal. Er is genoeg reden om aan te nemen dat de huidige stralingslimieten onvoldoende zijn om de volksgezondheid te garanderen.''`(*)