Automatische vertaling: https://www-woz-ch.translate.goog/2515/elektrohypersensitivitaet/die-reise-ins-strahlenreduit/!HR0NFZ5CBHE2?_x_tr_sl=de&_x_tr_tl=nl&_x_tr_hl=nl&_x_tr_pto=wapp
Elektrohypersensitiviteit: De reis naar de «Strahlenréduit»
Interessante en onderbouwde presentatie over elektrohypersensitiviteit (EHS) door Dr. Magali Koelman, een Belgische arts gespecialiseerd in milieugeneeskunde. Nederlandse ondertitels beschikbaar.
"In June 2020, Belgian journalist Gérald Hanotiaux published a call for testimonies from electrosensitives, noting that “the reality of electrosensitivity is poorly acknowledged despite being widely documented.” The responses to his appeal showed that there was an immense need on the part of the victims of wireless technologies to be able to talk about their situations.
Hanotiaux then spent a good part of summer 2020 travelling around French-speaking Belgium, collecting dozens of hours of life stories from people with electrosensitivity. Excerpts from the extensive outcomes of his investigations have been translated into English and feature in this booklet."
https://www.es-uk.info/wp-content/uploads/2024/09/ES_WEB_240908.pdf
https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/19420889.2024.2384874
Zie ook ons volledig overzicht van wetenschappelijke studies over EHS:
https://beperk.dobs.com/elektrogevoeligheid/wetenschappelijke-studies-naar-ehs
https://stralingsbewust.info/2024/08/18/elektrogevoeligen-kunnen-zich-beroepen-op-vn-verdrag-handicap-en-wet-gelijke-behandeling/
Stichting EHS, die de belangen behartigt van elektrogevoeligen in Nederland, heeft via het document ‘EHS als handicap: ontwikkelingen en achtergrond‘ in 7 pagina’s een mooi overzicht gemaakt van de (juridische) positie van elektrogevoeligen:
Nieuwe paper over elektrohypersensitiviteit, verschenen in het vakblad van de Duitse vereniging voor milieugeneeskunde.
De International Commission on the Biological Effects of Electromagnetic Fields (ICBE-EMF) heeft net de volgende statement over Elektrohypersensitiviteit (EHS) gepubliceerd: https://icbe-emf.org/activities/electrohypersensitivity/
De stoornis is niet wetenschappelijk erkend, maar het lijden van elektrosensitieve mensen is zeer reëel. Een nieuw netwerk van medisch adviseurs heeft als doel hun zorg te verbeteren. Deze maatregel is gebaseerd op een beslissing van de Bondsraad.
Op basis van een rapport dat in 2019 werd gepubliceerd door een werkgroep van het federale ministerie van Milieu, Transport, Energie en Communicatie over mobiele telefonie en straling, heeft de Bondsraad in 2020 besloten om blootstellingsmonitoring en een adviesdienst voor milieugeneeskunde over niet-ioniserende straling in te voeren. "Het Federaal Bureau voor het Leefmilieu heeft het Instituut voor Huisartsgeneeskunde van de Universiteit van Fribourg opdracht gegeven om het eerste Zwitserse medische adviesnetwerk voor niet-ioniserende straling, MedNIS, op te zetten, dat in september 2023 werd gelanceerd", legt Maurane Riesen uit. Het centrum, dat bestaat uit artsen die in heel Zwitserland praktiseren met behulp van de opleiding van MedNIS, heeft tot doel de zorg voor elektrosensitieve mensen te verbeteren en huisartsen te ondersteunen bij de follow-up van hun patiënten. "Het doel is ook om een medische en wetenschappelijke basis te ontwikkelen waarop kan worden voortgebouwd om steeds meer geschikte behandelingen aan te bieden, en om het onderzoek naar elektrosensitiviteit voort te zetten. De oprichting van een cohort van personen die ermee instemmen hun informatie te delen, zou het begrip van dit probleem moeten verbeteren", concludeert Maurane Riesen.
Een nieuwe wet in Calabrië, Italië, erkent elektrohypersensitiviteit, samen met fibromyalgie, dit in afwachting dat de aandoeningen erkend worden op nationaal niveau.
- De oprichting van multidisciplinaire klinieken voor de behandeling van deze aandoeningen wordt gestimuleerd. Daartoe wordt er ook een regionaal coördinatiecentrum opgestart.
- Er wordt een regionaal register opgestart.
- Een regionale dag voor elektrohypersensitiviteit wordt ingesteld.
- De president van de regio erkent EHS als een zeer handicaperende, chronische milieu-aandoening.
Na Basilicata is dit de tweede regio in Italië die EHS erkent.
Op haar website publiceerde Eos op 14/12/2022 een artikel met als titel: ‘Kan je gevoelig zijn voor wifi- en gsm-straling? Onderzoekers vinden opnieuw geen enkel bewijs’. Gelijkaardige artikels verschenen eerder in de Franstalige pers. Het gaat opnieuw om een provocatiestudie, die net ontworpen lijkt te zijn om geen effecten te vinden.
Onderstaande tekst is een vertaalde, licht aangepaste en ingekorte versie van het persbericht uitgestuurd op 29/11/2022 door verschillende Franstalige verenigingen die opkomen voor de rechten van mensen met elektrohypersensitiviteit en zich inzetten tegen elektrosmog. Download dit vertaalde persbericht als PDF.
****
Wij, verenigingen die actief zijn rond de gezondheidsvraagstukken in verband met blootstelling aan elektromagnetische straling, plaatsen vraagtekens bij de door Sciensano-ISSeP uitgevoerde studie over elektrohypersensitiviteit: de keuze voor een provocatiestudie, het ontbreken van metingen van biologische markers, het ontbreken van een wetenschappelijke publicatie voorafgaand aan de mededeling aan de pers, het geringe aantal deelnemers dat statistisch geldige conclusies uitsluit, het gebrek aan medische deskundigheid van de onderzoekers op dit gebied, enz.
Er kunnen ook vragen worden gesteld over belangenconflicten.
In bijlage 1 zitten enkele getuigenissen van deelnemers die het verloop van de studie aan de kaak stellen.
Context
Onderzoekers van het ISSeP (het Waalse publieke onderzoeksinstituut rond milieu en technologie) en Sciensano hebben onlangs aan de pers de resultaten bekend gemaakt (1) van een onderzoek naar het mogelijke verband tussen blootstelling aan elektromagnetische velden en de symptomen van elektrohypersensitiviteit, waarover in de pers werd bericht (La Libre (2), Le Soir (3) en Eos (4) in de Vlaamse pers).
Provocatiestudies zijn een achterhaalde en ongeschikte methodologie
Bij zogenaamde provocatiestudies worden de proefpersonen (die stellen elektrohypersensitief of EHS te zijn) blootgesteld aan elektromagnetische straling gedurende korte periodes, afgewisseld met korte periodes van niet-blootstelling, en dit op een gerandomiseerde, dubbelblinde manier. Vervolgens wordt aan de deelnemer gevraagd om aan te geven of hij of zij op een bepaald moment wel of niet de aanwezigheid van straling ‘voelt’.
Deze methode is achterhaald en wordt sterk bekritiseerd in de wetenschappelijke gemeenschap. Het is onmogelijk om met deze methode een causaal verband te onderzoeken tussen stralingsblootstelling en klachten van EHS (5,6).
De belangrijkste reden daarvoor is dat mensen levende wezens zijn met complexe biologische processen en ze in tegenstelling tot machines niet op een aan/uit manier reageren. Mensen met EHS zijn of hebben geen ‘detector’ die onmiddellijk afgaat bij blootstelling en onmiddellijk weer uitschakelt na het stopzetten van de blootstelling. Het duurt vaak enige tijd (variërend van persoon tot persoon) voordat men de effecten begint te voelen. Nog belangrijker is dat als men de effecten eenmaal voelt, het vaak enkele uren of zelfs dagen kan duren voordat ze wegebben.
Bovendien heeft de voorafgaande blootstelling van de deelnemers tijdens de heenreis naar de plaats van het onderzoek (antennes langs de baan, smartphones van andere personen op de baan of in de trein, enz.) een belangrijke impact. In deze studie hadden de deelnemers slechts een half uur om de blootstelling aan de reis te ‘ontladen’, wat ruim onvoldoende is.
There are two major problems with the to-date executed studies examining existence of causal link between EHS and EMF that invalidate the conclusions of the to-date executed EHS studies.
https://betweenrockandhardplace.wordpress.com/2017/11/08/ehs-research-is-scientifically-worthless-for-two-reasons/
A recent provocation study using our ability to easily recognize displacement of furniture in our own home, but not in strangers' homes, points to that most similar experiments trying to prove electrohypersensitivity as real in a laboratory cell phone test setting were bound to fail. The big question is "was such failures deliberately constructed and designed?". The only way to overcome such failures is to stick to real-life cell phone tests, and not to artificial set-ups.
"In dit boek zijn de persoonlijke verhalen gebundeld van een groeiende groep mensen die last hebben van straling en elektromagnetische velden (EMV). Zij worden door omgevingsfactoren gedwongen hun leefstijl radicaal om te gooien en zichzelf daarbij opnieuw uit te vinden. Experts schatten het aantal mensen met elektrogevoeligheid (EHS) op 3 tot 5% van de bevolking en een breed scala aan symptomen wordt ermee in verband gebracht.
Deze verhalen maken inzichtelijk wat elektrogevoeligheid inhoudt, hoe je onderzoekt of je er zelf last van hebt én wat je eraan kunt doen. Een must voor mensen met (onverklaarde) klachten en de kring van mensen om hen heen: vrienden en familie, hulpverleners en artsen, die in hun beroepspraktijk bewust of onbewust met elektrogevoeligheid te maken krijgen.
Chantal Halmans had zelf onverklaarde klachten en kwam al pionierend uit op EHS. Ze wilde weten hoe anderen met deze problematiek omgaan en hoopt dat dit boek bijdraagt aan meer begrip, betere hulpverlening en een betere positie voor de elektrogevoelige medemens."