"Het duurde even voordat ik begreep wat ik had. Mijn eerste hoofdpijn verscheen tien jaar geleden en de artsen hadden ondanks talloze tests geen diagnose kunnen stellen. Het was door tests te doen met mijn ouders en door elektronische apparaten thuis te stoppen dat we tot deze conclusie kwamen", zegt Nadège Fleury.

Voor Alice Nicollier doken de problemen plotseling op toen ze een jaar geleden de School voor Toegepaste Kunsten in La Chaux-de-Fonds bezocht. "Hoe dichterbij we kwamen, hoe slechter ik me voelde. Ik begreep het niet. Ik denk dat dat het ding heeft getriggerd. Later ontdekten we dat er een antenne op het dak zat", herinnert ze zich pijnlijk.

"Een labyrint"

Sindsdien gaat Alice Nicollier niet meer naar school. Nadège Fleury had ook haar studie aan de Ecole de culture générale tijdelijk moeten stopzetten. Vervolgens slaagde ze erin, door haar inspanningen en vindingrijkheid te verdubbelen, om een bachelor- en masterdiploma in illustraties en strips in Lausanne af te ronden. "Ik was meteen transparant over mijn elektrosensitiviteit met de directie en het onderwijzend personeel", legt de vrouw uit die vervolgens speciale regelingen kon treffen, bijvoorbeeld door internetkabels aan te sluiten om zonder wifi te kunnen in de klaslokalen waar ze zat of door thuis te werken.

Want leven met zo'n intolerantie is een beproeving, volgens hun getuigenis. "We leven in een labyrint. De straling is nu overal. We vermijden zoveel mogelijk het openbaar vervoer, maar het wordt zelfs ingewikkeld om in moderne auto's te rijden. Je kunt je bijvoorbeeld niet voorstellen hoe technologisch het niveau van een elektrische auto is", zeggen de twee jonge vrouwen.

Ze voelen zich hulpeloos, vooral als het gaat om studeren, en zien geen uitweg uit deze onvermijdelijke technologische evolutie, die hen langs de kant van de weg achterlaat. Zelfs sociaal wordt het moeilijk", zegt Nadège Fleur."

(vertaling uit het Frans)

https://mieuxprevenir2.blogspot.com/2024/12/suisse-la-vie-tres-compliquee-de-deux.html